25 maja 1948 r., na podstawie „wyroku” komunistycznego sądu, zamordowany został w mokotowskim więzieniu rtm. Witold Pilecki.

„Ochotnik do Auschwitz”, jeden z sześciu najodważniejszych ludzi europejskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Jest symbolem walki z totalitaryzmami hitlerowskich Niemiec i sowieckiej Rosji.

19 września 1940 r. po łapance na Żoliborzu, jako Tomasz Serafiński został wywieziony do Auschwitz (więzień nr 4859). Tam wśród więźniów zorganizował ruch oporu. Przekazywał materiały wywiadowcze Komendzie Głównej ZWZ-AK. W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 r. zdołał zbiec wraz z dwoma współwięźniami. Dotarł do Nowego Wiśnicza, a następnie do Warszawy, gdzie działał w strukturach Kedywu KG AK. Walczył w Powstaniu Warszawskim. W latach 1944-45 był w niewoli niemieckiej w oflagu VII A w Murnau. Po wyzwoleniu obozu dołączył do II Korpusu Polskiego we Włoszech. W październiku 1945 roku, na osobisty rozkaz gen. Andersa, wrócił do Polski, by prowadzić działalność wywiadowczą na rzecz II Korpusu.

8 maja 1947 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, torturowany i oskarżony o działalność wywiadowczą na rzecz rządu RP na emigracji. 15 marca 1948 roku rotmistrz został skazany na karę śmierci przez zdrajców narodu i państwa polskiego. Wyrok wykonano 25 maja w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej, poprzez strzał w tył głowy.